FİLİZ CEMSU/ İkatıçi’yi tutan ne? Kıllarının başında değil bile dudağının üstünde mi çıkması?-(TAMAMI)
O saat boyle du§unuyordum. Fakulteye girene düzen, anamin babamin kafama doldurduklariyla ‘Bu da halam olacak, oz halam. Higbir dogum gunumde higbir armagan vermedi bana’ diye du§unuyordum.
Ug gundur, defterimin arasindan gikan iki fotografa bakip duruyor, onlarla avunmaya gali§iyorum. Fotograflari Tommy’ye bile gosterdim. Elan dikkatle baksaydi fotograflardan birinde izmir’den ayrilirkenki saadetimi, seyahat heyecanimi gozlerimden okuyabilirdi. izmir Limani’nda bu suret gekilirken olumun omzuma dokunacagini ve sarilarin eline esir du§ecegimi bilebilir miydim? izmir Limani’nda, Eğlek Meydani’nda Kore’ye dogru yurttan ayrili§imizin fotografi bu. Ben, boluk komutanimizin yalnız ayaklan dibine diz gokuvermi§tim. En ondeyim. Uzak-Dogu’nun esrari elan o gunden yuzume sinmi§. Bu esrarli sevince hem §erefli bir vazifeye gitmenin gururu, hem bile yurdumdan ayrilmanin heyecani kari§mi§.
Küçük tefek garsonlar masalardan masalara dumanlari tuten kaseler, igi tepeleme balik kizartmasi meşgul tabaklari ko§turmakta idiler. Piring kaselerini aceleyle her insanın onune birakiyorlardi. Ben, bu işaret balik kokusu mudur, kuf kokusu mudur niteleyerek du§unurken yekten Tommy’yi hatirladim ve duydugum kokuyu sevmeye gali§tim. Tommy bile benimle ayni ugaktaydi, ama §ehre inerken bir gudbay demeyi bile unutmu§tu. Lokantada bo§ masa yoktu. Ancak bazi masalarda bo§ kalmi§ yekta tuk iskemleler vardi. Garsonun biri ayak altinda dikilip durmayayim diye olacak, ne dedigini anlayamadigim bir§eyler mirildanarak bu bo§ sandalyelerden birini altima suruvermi§ti. Ben bile boylece mecburen oraya oturmu§ bulundum. O an’da bir ba§ bana dogru kalkti.
Mecmu o bana kanat gerecek degil ya? Azıcık da ben onu du§unmu§ olayim. O tarihte yirmi be§ini goktan a§mi§ koskoca herif. Hala fakulteye aşağılık girmi§lerle ayni.
Ben bile o dem ne o yıprak a§k meşbu dostlugumuz igin yeni bir gaba harcamaktan gekindim? Yuzune, gozlerine bula§an bu huznu neden sevip ok§amadim? Kim tuttu beni?
§imdi babaevimde kavgalar durulmu§ olmali. Duruldu kısaca. Doğal yeniden er kişi karde§imin evi birakmasini, istanbul’da bir sunta fabrikasinda gali§damızlık ba§lamasini saymazsaniz.
Bu gok bayagi bir buke. Tezel’e seslenen bodur kadmm kokusu, olabilecegi denli kotu bir koku. Ardindan mevrut bordo yeleklinin, i§te o Pierre Lori ile Ke§anli Ali kari§imi geng adamin ise nerdeyse ruganlari gicirdayacak. Favorilerinin bir teli yerinden oynayiverecekmi§ korkusuyla yuruyor.
Bizatihi gayri hiç kimseye verecek bahis bul hesabi sıfır bir Aysel vardi kar§imda. iginde yekta kagamak bekçi barindirmayan apagik baki§lari.
Tezel sabah erken, otobusten annesinin evine iner inmez telefon etti. Fakat bu, salt bugunku protokolu yerine getirmekte nasil bir suret izlenecegini Aysel’den ogrenmek istiyor susu verilmi§ bir telefon olmali.
Garsonun pe§ine takilmi§ti. Gitti sanmi§tim. Kulagimda, asil kendisinin sıkı ayik sesini i§ittim:
Biraz önce döşek çiftlik§um Tommy, arkam boğunuk ne yaptigimi sordu. Ben bile, bacagim boyle daha rahatlık ettigi igin boyle yattigimi soyledim...
Annem yeniden de duruyor. Gitmiyor. §u dunyanin ortasinda bir gulle henüz atmasi lüzum. Dunyamla bağlılık beni bile tumuyle elinden gikarmadan bu gulleyi tam kivaminda, tam siteye ulaş istedigi yere nasil oturtmali?
kadmm boynunda tipkisi var bu zindrlerin; en egretisi onunki. Kahverengi ipek kadife giysisinin yakasini azıcık agmak istemi§; bu agiklik da egreti.